«50 пацыентаў з COVID-19 за змену - як быццам хтосьці даў каманду «плі!»

Лекар расказала, як прайшоў дзень на дзяжурстве, калі на беларусаў "напаў омікрон".

Тыдзень у Беларусі пачаўся з вялізных чэргаў у паліклініках, праблем з выклікам лекараў дадому і тлумачэнняў Міністэрства аховы здароўя аб тым, што "гэта проста панядзелак", "гэта звязана з жаданнем грамадзян прайсці лабараторнае абследаванне".

Лекарка аднаго са шпіталяў расказала “Радыё Свабода” пра сваё дзяжурства ў шпіталі, калі на беларусаў “напаў омікрон”. Яна дзяжурыла ў шпіталі з 30 да 31 студзеня.

“Спачатку паступленне пацыентаў было стандартным. Хтосьці на планавую шпіталізацыю, хтосьці з экстраным выклікам "хуткай дапамогі" ці самастойна з якой-небудзь скаргай. Мая задача на дзяжурстве ў выходныя дні - працаваць на сваё аддзяленне і ў прыёмным з пацыентамі майго профілю, кансультаваць пацыентаў іншых лекараў па меры неабходнасці.

Усё было спакойна і нічога, як кажуць, не прадвяшчала бяды. Так, пацыенты "плюсавалі" [мелі дадатны тэст на Covid-19. - Р. С.] перыядычна, але гэта былі адзінкавыя выпадкі. Мы іх выпісвалі, адпраўлялі дадому ці пераводзілі ў інфекцыйныя аддзяленні. Дзень ішоў спакойна. А 17:00 адначасова ў прыёмным аддзяленні было амаль 15 тэрапеўтычных пацыентаў з дыягназам COVID, пнеўманія пад пытаннем. Як быццам нехта даў каманду “плі!”, - успамінае лекар.

З ейных слоў, людзі прыязджалі на хуткай дапамозе і сваім ходам. Многія ўжо былі на бальнічным праз COVID.

“Адзіны тэрапеўт у прыёмным аддзяленні з такім імклівым аб'ёмам паступленняў проста «патануў” у іх. Усе, хто працаваў у змену, былі мабілізаваны і дапамагалі. Хтосьці выйшаў не ў сваю змену. Лекары ў аддзяленні ў тэрміновым парадку арганізавалі вакансіі, і мы дапамаглі тэрапеўту прыняць COVID», - распавёў лекар.

Лекар падлічыў, што з 17:00 да 8:00 у шпіталь паступіла 30 пацыентаў з COVID-19. Яшчэ 20 дыягнаставаных пацыентаў мелі лёгкую форму і былі адпраўленыя на лячэнне дадому.

“Людзі былі розныя. Нехта лёгкай, нехта сярэдняй ступені цяжкасці. Хтосьці адкрыта сказаў, што прыехаў у хуткую рабіць тамаграфію, і сказаў: “Халера, я доўга буду чакаць?!” Матывы людзей часам цяжка зразумець. Мы проста працавалі і рабілі сваю справу. І я скажу, што гэта не самая цяжкая ноч. Было і горш. Але мы дапамагалі адно аднаму, як маглі. Гэта было проста рэзка і раптоўна! - кажа лекарка.